மீனவனின் வலையில் மஹாபிரபு

*மீனவனின் வலையில் மஹாபிரபு*

 மீனவன் பதிலளித்தான், “நேற்றிரவு எனது வலையில் நான் ஒரு விசித்திரமான பேயினைப் பிடித்தேன். அதன் அங்கங்கள் உடலிலிருந்து பிரிக்கப்பட்டிருந்தன. இரவில் மீன்பிடிக்கச் செல்லும்போது பேய்களிடமிருந்து என்னைப் பாதுகாக்க நான் நரசிம்மதேவரின் நாமத்தை உச்சரிப்பது வழக்கம். ஆனால் இம்முறை நரசிம்மதேவரின் நாமத்தை நான் அதிகமாக உச்சரித்தபோது, இப்பேய் மிகவும் சக்தியுடையதாக மாறியது எனக்கு விசித்திரமாக இருந்தது.” முழு சூழ்நிலையை உணர்ந்து கொண்ட ஸ்வரூப தாமோதரர், “கவலைப்படாதீர். பேய்களிடமிருந்து விடுபடுவதற்கான வழி எனக்குத் தெரியும்,” என்று கூறி, சில மந்திரங்களை உச்சரித்து, மீனவனின் தலையில் தனது கையை வைத்து மூன்று முறை அவனை அறைந்துவிட்டு, “இப்போது பேய் சென்று விட்டது, பயப்பட வேண்டாம்” என்று உரைத்தார்.

இவ்வாறு மீனவனை சாந்தப்படுத்திய ஸ்வரூப தாமோதரர் அவரிடம் கூறினார், “நீங்கள் பேய் என்று நினைக்கும் நபர் உண்மையில் பரம புருஷ பகவானான ஸ்ரீ கிருஷ்ண சைதன்ய மஹாபிரபு. இப்பொழுது உங்களது பயம் நீங்கி மனம் அமைதியடைந்துவிட்டது. அவர் எங்குள்ளார் என்று தயவுசெய்து எனக்குக் காட்டுவீராக!” தனது வலைகளை விரித்து வைத்திருந்த இடத்திற்கு பக்தர்களை மீனவன் அழைத்துச் செல்ல, அங்கே அவர்கள் தங்களது எஜமானர் உணர்வற்ற நிலையில் மணலால் மூடப்பட்டு படுத்திருப்பதைக் கண்டனர். பகவானின் உடல் நீண்டிருந்தது, அவரது எலும்புகள் இடம் பெயர்ந்திருந்தன; மேலும், அவரது தோல் வலுவின்றி தொங்கியது. பக்தர்கள் அவரது நனைந்த கோவணத்தை மாற்றி, உடலைத் தூய்மைப்படுத்தி உலர்த்தினர். அவரை ஒரு விரிப்பில் படுக்க வைத்து, அவரது காதுகளில் நீண்டநேரம் ஹரே கிருஷ்ண மந்திரத்தை உச்சரித்தனர். திடீரென்று கௌராங்கர் தமது கம்பீரத்துடன் எழ, அவரது அங்கங்கள் வழக்கமான நிலைக்குத் திரும்பின.

அப்போதும் அங்கு நடந்து கொண்டிருப்பதை உணராத மஹாபிரபு கூறினார், “பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் ராதையுடனும் கோபியர்களுடனும் யமுனையின் நீரில் விளையாடிக் கொண்டிருந்ததை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அந்த இன்பமயமான காட்சியினால் எனது இதயம் பரவசத்தினால் நிரம்பியிருந்தது. ஆனால் நீங்கள் என்னை அங்கிருந்து இங்கே கொண்டு வந்துவீட்டீர்கள். யமுனை எங்கே? விருந்தாவனம் எங்கே? கிருஷ்ணர் எங்கே? ராதையும் கோபியர்களும் எங்கே?”

ஸ்வரூப தாமோதரர் நளினமான முறையில் மஹாபிரபுவை புரியிலுள்ள அவரது இல்லத்திற்கு மீண்டும் அழைத்து வந்து ஓய்வெடுக்க ஏற்பாடு செய்தார். கௌராங்கரின் மனம் கிருஷ்ணரைப் பற்றிய எண்ணங்களில் தொலைந்துவிட்டதாலும், அவர் அடுத்ததாக என்ன செய்வார் என்பதைக் கணிக்க இயலாததாலும், பக்தர்கள் அனைவரும் மிகுந்த கவலைக்கு உள்ளாகினர்.